شیخ بهایی

روز بزرگداشت شیخ بهایی

3 اردیبهشت

شیخ بهایی مردی بود که خانه به خانه جایش بود.

همانقدر که در حوزه علمیه بزرگش میداشتند , برای معماران و فیلسوفان نیز محترم بود و همانقدر که شاعر بود...در فیزیک و ریاضی و هندسه هم قابل بود

شیخ بهایی کشکول دارد . کشکول کتابی است که در آن متن های جذاب جورواجور می توانید بخوانید و به قول معروف از هر دری حکایتی است.

شیخ بهایی خودش هم یک کشکول است .او هم علوم دینی می داند هم عرفان هم ریاضی هم هندسه و هم فیزیک ....

شیخ بهایی کشکولی اساسی است .آنچه او می داند به کار می آید و به کار می برد.

شیخ بهایی بانی یک شهر است.نجف آباد اصفهان , پیش از شیخ بهایی وجود نداشته است.با تدبیر شیخ بهایی و به دلایل سیاسی نجف آباد شهری می شود در 30 کیلومتری اصفهان.

شیخ بهایی نبوغ را به حمام وصل می کند.منشا گرمای حمام شیخ , سال ها جای سوال بود.گاز متان فاضلاب یا مرداب؟سوخت هسته ای؟ یا...و آخر چند دهه پیش خاموش شد.

شیخ بهایی با ریاضی عدالت برقرار می کرد.در اصفهان آب چندان نبوده و آدم ها زیاد , و اختلاف بر سر آب بیشتر.شیخ بهایی چنان زاینده رود رو تکه تکه می کنه که همه آرام می گبرند. 

شیخ بهایی کلید اول و آخر را دارد.کلید ساخت مسجد اصفهان را شیخ می زند.اما جای مسجد در میدان نقش جهان , طوری است که جهت مسجد با قبله همخوان نبوده .کلید در دست شیخ بهایی است اگر به اصفهان بروید می بینید مشکل چطور حل می شود.

شیخ بهایی شاعر است:

بیچاره بهایی که دلش زار غم توست.

این هم نمونه ای از شعر شیخ:

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
خواهد که سرآید غم هجران تو یا نه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه
جمعی به تو مشغول و تو غایب زمیانه
رفتم به در صومعه عابد و زاهد
دیدم همه را پیش رخت راکع و ساجد
در میکده رهبانم و در صومعه عابد
گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنی که تو را می طلبم خانه به خانه
روزی که برفتند حریفان پی هر کار
زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار
من یار طلب کردم و او جلوه گه یار
حاجی به ره کعبه و من طالب دیدار
او خانه همی جوید و من صاحب خانه
هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که روم پرتو کاشانه تویی تو
در میکده و دیر که جانانه تویی تو
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی ...کعبه و بتخانه بهانه
بلبل به چمن زان گل رخسار نشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار عیان دید
عارف صفت روی تو در پیر و جوان دید
یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید
دیوانه منم ..من که روم خانه به خانه
عاقل به قوانین خرد راه تو پوید
دیوانه برون از همه آئین تو جوید
تا غنچهء بشکفتهء این باغ که بوید
هر کس به بهانی صفت حمد تو گوید
بلبل به غزل خوانی و قمری به ترانه
بیچاره بهایی که دلش زار غم توست
هر چند که عاصی است ز خیل خدم توست
امید وی از عاطفت دم به دم توست
تقصیر "خیالی" به امید کرم توست
یعنی که گنه را به از این نیست بهانه
"شیخ بهایی"

زندگی نامه شیخ بهایی را در اینجا بخوانید.

شیخ بهایی در ویکی پدیا

موفق باشید