ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
حضور لیلا حاتمی در canale+ به بهانه اکران فیلم جدایی نادر از سیمین در فرانسه
همزمان با اکران موفق جهانی «جدایی
نادر از سیمین» لیلا حاتمی در دو برنامه تلویزیونی در شبکههای فرانس۲
و پلوس حضور یافت و به زبان فرانسوی پاسخگوی سوالات منتقدان و مجریان
این برنامهها بود.
این فیلم را در اینجا ببینید
بهمن قبادی در این فیلم از بازی بهروز وثوقی بازیگر قبل از انقلاب به همراه آرش لباف خواننده مقیم سوئد استفاده می کند.
ادامه مطلب ...
«مثل بمب توی شهر پیچیده که آقای انتظامی داره مییاد.»، «همه آنقدر خوشحالن که خدا میدونه»؛ اینها نمونههایی از ابراز احساسات ایرانیهای مقیم ونکوور کاناداست.
مراسم جشن تولد باشکوه آقای بازیگر سینمای ایران در حالی که او برای درمان
به کانادا رفته است ، جلوه های زیبا و بدیعی دارد . همشهری جوان در شماره
269 خود ، گزارشی اختصاصی از این مراسم باشکوه دارد که غزاله سلطانی از
ونکوور کانادا برای این هفته نامه پر مخاطب جوانان ارسال کرده است . بخش
هایی از آن در پی می آید :
قرار
است انتظامی که مهمان جشنواره فیلم لهستان است همزمان با تولدش به ونکوور
بیاید تا همراه با رونمایی فیلم «...و آسمان آبی» هفتادمین سال بازیگری او
را جشن بگیرند. مثل همیشه هیجان آمدن استاد شهر را به هم میریزد؛ «عزت!
خودتی؟» مردی موجه که سن و سالی ازش گذشته، تا انتظامی را در مرکز خرید
«دهکده پارک رویال» میبیند دوان دوان از رستوران بیرون میآید و او را بغل
میکند. آنها70 سال پیش در هنرستان صنعتی همکلاسی بودند!...
تولد بهانه خوب دیگری برای دورهم بودن
غرب ونکوور، سالن 500 نفره کی میک سنتر، چهارم تیر.
اینجا جایی است که قرار است بزرگداشت 70سال بازیگری عزتالله انتظامی
برگزار شود. نمایش فیلم «... و آسمان آبی» -مستندی از زندگی انتظامی و
نمایشگاه عکس، مدارک و آرشیوهای تئاتری، سینمایی و شخصی انتظامی - هم از
برنامههای دیگر این مراسم است؛ مراسمی که درست چند روز بعد از تولد استاد
برگزار میشود.
حضور انتظامی بهانه خوبی بود تا هنرمندان و افراد
سرشناس زیادی از شهر ونکوور در این مراسم دور هم جمع شوند: استاد هوشنگ
سیحون، هوشنگ لطیفپور، کامبیز روشنروان، مهندس امانت، ایرج ثابت و ... .
توضیحاتی راجع به لحظات پیش از آغاز رسمی مراسم ، از جذابیت های این بخش از
گزارش همشهری جوان است.
اپیزود
دوم ؛ شبی برای استاد
«انتظامی از آن آدمهای
انگشتشماری است که در صحنه جهانی توانایی بازیگری در نقشهای چندگانه و
متفاوت را دارند.» دکتر دریل مکلین - استاد تاریخ دانشگاه سایمون فریزر
(میزبان اصلی این بزرگداشت) و اولین سخنران انگلیسی زبان مراسم - با این
عبارات نشان میدهد چقدر برایش انتظامی مهم است...
دومین سخنران،
آدرین وونگ - تهیهکننده هنری کمپانی «نیو ورد تئاتر» و یکی دیگر از بانیان
مراسم - هنوز پشت میکروفون نرفته که سروصدا و همهمه سالن را پر میکند:
«استاد اومد.» انتظامی سعی کرده بود آرام و بیصدا وارد شود و جایی بنشیند
اما هیجان مردم مانع این کار میشود. صدای سوت وکف سالن را چند دقیقه پر
میکند. بعد از چند دقیقه وونگ فرصت پیدا میکند تا انتظامی را بیشتر معرفی
کند؛ «من امشب اینجا هستم تا از نزدیک با هنر و هنرمند یک فرهنگ کهن آشنا
شوم و از آن بیاموزم».
سومین سخنران هم قاسم قلیپور، تهیهکننده
فیلم «... و آسمان آبی» است. حالا نوبت به پخش فیلم زندگی انتظامی میرسد.
75 دقیقه زندگی آقای بازیگر جلوی چشمها قرار میگیرد... توصیف آنچه در این
لحظه در سالن روی می دهد در نوع خود جالب توجه است و همزمانی آن با پخش
ترانه «نام تو جاویدان» که موسیقی پایانی فیلم است و مجید انتظامی آن را
ساخته.
اپیزود 3
استاد
انتظامی با عشق و فروتنی از روی صحنه با مردم درددل میکند و از ماجراهای
سفر به کانادا، گرفتن ویزا، چکآپهای پزشکی متعدد و برگههای زیاد
سوالهای ریز و درشت سفارت کانادا میگوید. مردم هم که شیفته این صداقت
شدهاند لابهلای حرفهای او دست میزنند... :« خانمها! آقایان! این هنر
سینماست که من در چشمان تکتک شما عشق و محبت میبینم. این هنر سینماست که
شما در چشمان مرطوب من قدردانی و سپاس من را ملاحظه میفرمایین. دستتون
را میبوسم». سالن با این حرفهای انتظامی منفجر میشود.
اپیزود چهارم به اجرای تئاتر از سوی انتظامی و لحظات پایانی
مراسم اختصاص دارد .
شماره 269 همشهری جوان مانند همیشه ،
گفتگو ها ، گزارش ها و مقالات جذابی دارد . خوانندگان پرشمار این هفته
نامه ، آن را بر روی پیشخوان روزنامه فروشی ها پیدا می کنند.
حمیده خیرآبادی , مادر سینمای ایران در گذشت
«حمیده خیرآبادی» بازیگر سینما و تلویزیون شامگاه دیروز درگذشت.
با توجه به این که زندهیاد "حمیده خیرآبادی" وصیت کرده بود پیکرش در قطعه هنرمندان به خاک سپرده نشود، این بانوی هنرمند در مقبره خانوادگیشان در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
خیرآبادی فعالیت خود درعرصه هنررا ازسال 1326 با تئاتر فرهنگ آغاز کرد. اسامی برخی آثاری که خیرآبادی قبل و پس از انقلاب در آنها حضور داشته است: در ادامه مطلب
عکسی از حمیده خیرآبادی و دخترش ثریا و نوه اش ... در ادامه مطلب
ابوالحسن صبا
ابوالحسن صبا، استاد برجستهٔ موسیقی ایرانی، آهنگساز و نوازندهٔ سرشناس بود.
او از برجستهترین چهرههای موسیقی ایران در هفتاد سال گذشته است.
صبا فرزند کمالالسلطنه به سال ۱۲۸۱ خورشیدی در خانوادهای آشنا به موسیقی و اهل ادب دیده به جهان گشود.
نخستین پویههای موسیقی را از پدرش فرا گرفت. او نزد میرزا عبدالله فراهانی و درویش خان تار، نزد حسین اسماعیلزاده کمانچه، نزد حسین هنگآفرین ویولن، نزد علی اکبر شاهی سنتور و نزد حاجی خان ضرب را آموخت.
صبا به نواختن همه سازهای موسیقی ردیف چیرگی پیدا کرد و تمام سازهای ایرانی را در حد استادی مینواخت و ویولن و سهتار را به عنوان سازهای تخصصی خود برگزید.
سپس در مدرسه عالی موسیقی به شاگردی علینقی وزیری درآمد و تکنواز ارکستر او شد.
ابوالحسن صبا، چهل سال تمام ساز نواخت، تعلیم داد، در ارکسترها شرکت کرد، کتاب نوشت و درتمام جریانهای موسیقی ایران تأثیر مستقیم و مثبت داشت. وی در تمام رشتههای موسیقی ایران و حتی سایر هنرها همچون ساختن ساز و نقاشی و ادبیات مهارت داشت و دانشنامهای جامع از علم و عمل موسیقی ایرانی بود.
مکتب نوین موسیقی ایرانی که از درویش خان آغاز شده بود با صبا به اوج رسید وشاگردان صبا نیز پیرو راه او شدند.
لطفالله مفخم پایان، مهدی خالدی،عباس شاهپوری، مهدی مفتاح، محمدعلی بهارلو، حبیبالله بدیعی، علی تجویدی، جهانگیر کامیان، همایون خرم، حسین تهرانی، حسن کسایی، داریوش صفوت، فرامرز پایور، غلامحسین بنان، ابراهیم قنبری مهر، رحمتالله بدیعی،سعید قراچورلو و ساسان سپنتا از شاگردان صبا بودند.
از صبا صفحات بسیاری حاوی تکنوازیها و همنوازیهای او منتشر شدهاست که مهارت فوقالعاده او را در نواختن ویولن نشان میدهد. همچینین نوارهای خصوصی بسیاری پر کرده که مرجع هنرجویان و گویای تسلط فوقالعاده او در نواختن سهتار است.
از استاد صبا، سه دوره آموزش ویولن، چهار دوره تعلیم سنتور، یک دوره تعلیم تار و سهتار منتشرشده و باقی آثار او هنوز منتشر نشدهاند.
شعر سرود با آهنگسازی حسین ملک است نیز از اوست. صبا نخستین موسیقیدان ایرانی است که موزهای ویژه از او (منزل شخصی صبا) تأسیس شده و به نام خود او در خیابان ظهیرالسلام تهران واقع است.
صبا پس از سالها کوشش و پرورش شاگردان فراوان در ۲۹ آذر سال ۱۳۳۶ دیده از جهان فروبست.