کارلو کلودی (carlo collodi)

او عاشق الاغ بود  

 

یکی بود یکی نبود .حتما شما خواننده های کوچولوی من همصدا خواهید گفت پادشاهی بود که…نه بچه ها شما اشتباه کردید.داستان اینجوری شروع می شود یکی بود یکی نبود.یک قطعه چوب بود که…سال 1881 بود که این جملات به عنوان اولین جمله های داستان پینوکیو در یک مجله ی کودکان ایتالیا چاپ شد .نویسنده اش کارلو کلودی با الاغ ها میانه خوبی داشت.این را می شد از تمام نقاشی ها و کاردستی های دوران بچگی اش فهمیداما خودش هم اخر سر نفهمید چرا شخصیت معروفی که برای همه بچه های دنیا رو کرد یک ادمک چوبی بود نه یک خر!حتی نفهمید چه جوری با وجود روزنامه نگاری در مطبوعات لیبرال سر از نوشتن برای بچه ها در اورد.سال 1890 هم وقتی 64 ساله بود در گذشت و نفهمید پینوکیویش لابه لای متن کتابهای درسی در ایتالیا جا خوش کرده.حتی عمرش قد ندادکرور کرور کارتون سریال و فیلم سینمایی را که از روی پینوکیو ساخته اند ببیند.کارلو لورنزینی فقط اعجاز روستای زادگاه مادرش را خوب فهمید و اسم مستعارش را از ان وام گرفت :کلودی.

عید سعید غدیر خم

عید سعید غدیر خم بر تمام شیعیان جهان مبارکباد

موتزارت(Mozart)

با خشن ترین زبان ها  

 

اجرای اولین اپرای موتزارت 27 اکتبر 1781 

در ایران اپرانویس نداریم، یعنی خیلی خیلی کم داریم . تنها اپرایی که شاید دیده باشید ، اپرای عروسکی رستم و سهراب است که چکناواریان ساخته و بهروز غریب پور ان را روی صحنه برده .الان اپرا نویسی در دنیا خیلی مد نیست ، کار راحتی هم نیست و هر آهنگسازی از عهده آن بر نمی آید. نویسنده باید برای یک نمایشنامه کامل موسیقی بنویسد.

اما زمان موتزارت خیلی ها اپرا می ساختند .او هم شانسش را در اپرا نویسی در 12 سالگی امتحان کرد. اپرای اول موتزارت اگر چه خیلی خوب نبودو زیاد مشهور نشد اما مشکل خاصی هم نداشت و می شد آن را روی صحنه برد.

آن زمان همه معتقد بودند زبان موسیقی ایتالیایی است و به زبان دیگری نمی شود اپرا نوشت ، موتزارت به زبان آلمانی هم اپرا ساخت ؛ یعنی خشن ترین زبان اروپا . او حتی اپرای طنز می نوشت .اپراهای موتزارت همیشه پر بیننده ترین اپراهای زمان خودشان بودند و از بهترین نمونه های هزاران نوع موسیقی ای که ولفگانگ آمادئوس موتزارت در عمر کوتاه 35 ساله اش امتحان کرد.  

تولدم مبارک

  ٢ آذر ١٣٨٦ تولد وبلاگ همشهری جوان   

 

سلام به همه دوستان خوبم که همیشه همراه من بودند...  

یک سال گذشت .. عین برق و باد ...خیلی زودتر از اونی که فکرش رو هم می کردم. 

یک سال گذشت .. یک سال بزرگتر شد وبلاگم و پیرتر شدم خودم. 

یک سال گذشت .. در کنار دوستان خوبی که همیشه همراهم بودند .. در کنار غمها و شادیها همراه هم بودیم..چه زود می گذره این عمره لعنتی..

وقتی به وبلاگم نگاه می کنم می بینم  پیشرفت کردم ..که همه این پیشرفت رو مدیون دوستانی هستم که توی این دنیای مجازی باهاشون آشنا شدم.. نمیدونم تا کی میتونم کنارتون باشم ولی دوستان خوبی همچون شما منو راغب می کنه که بمونم..بخونم ....  

خیلی ممنون از همه دوستانی که منو تبریک بارون کردن ...خوشحالم که دوستانی همچون شما دارم که همیشه به یادم هستین...