انوری ابیوردی

انوری ابیوردی

در کار تو هر زمان گرفتار ترم         غم های تو را به جان خریدارترم

هر روز به چشم من نکو روی تری      هر چند که بیش بینمت زار ترم

اوحدین محمد انوری ابیوردی , یکی از چند شاعر بزرگ ایران است که در سده 6 قمری در دوران سلجوقیان می زیسته .

زمان خودش به او می گفتند " حجت الحق " و بعد از خودش هم او را یکی از سه پیامبر شعر فارسی ( در کنار فردوسی و سعدی ) می دانستند .

انوری از کسانی است که در تغییر شعر و زبان فارسی , از آن زبان فاخر و سخت رودکی به زبان ساده و شیوای حافظ و سعدی , بیشترین نقش را داشته و خیلی از شعر هایش ضرب المثل شده ( از همه معروف تر " سنگ زیرین آسیا بودن ") است.

با این حال مشکلی که باعث شد انوری مثل بقیه بزرگان معروف نباشد این است که انوری از بدشانس ترین های تاریخ است .

انوری اولش در کار علم و دانش و لوله آزمایش بود اما آنقدر وضعش بد شد که زد توی کار شاعری و پاچه خواری شاهان . اما شاعری هم براش شانس نشد و فقط مثل غنیمت جنگی مدام از این دربار به آن دربار می رفت .

یک بار هم اهالی شهر بیرونش کردند . ماجرا این بود که انوری دستی هم در نجوم داشت , و پیش بینی کرده بود فلان تاریخ ستاره ها در برج میزان به هم می رسند و به خاطر همین توفان شدیدی می آید و همه جا را خراب می کند . ملت هم از ترس زیرزمین و تونل کندند و روز پیش بینی همه به پناهگاه رفتند اما هیچی به هیچی نشد و انوری سکه یه پول شد و مردم برایش دست گرفتند که :

گفت انوری که از وزش بادهای سخت       ویران شود عمارت و کاخ سکندری

در روز حکم او نوزیده ست هیچ باد           یا مرسل الریاح ! تو دانی و انوری

قصه ای می گوید در آن شبی که انوری گفته بود " چنگیز خان مغول " به دنیا آمد.

انوری‌ از دانشمندان‌ نامور روزگار خود به‌ شمار می‌رود و اشعارش‌، در بردارندهٔ دانش‌ها و معارف‌ آن‌ دوران‌ است‌. اشارات‌، تلمیحات‌، تصویرسازی‌ و مضمون‌آفرینی‌هایش‌، همه‌ از استادی‌ او در منطق‌، موسیقی‌، هیأت‌، ریاضی‌، علوم‌ طبیعی‌، نجوم‌ و حکمت‌ حکایت‌ دارد... انوری‌ به‌ ابن‌ سینا اعتقادی‌ تام‌ داشت... وی‌ همچنین‌ کتابی‌ در شرح‌ اشارات‌ ابن‌ سینا با عنوان‌ البشارات‌ فی‌ شرح‌ الاشارات‌ تألیف‌ کرده‌ بود...

مسکین دل من چو محرم راز نیافت      واندر قفس جهان هم اواز نیافت
اندر سر زلف خوبرویان گم شد         تاریک شبی بود , کسش باز نیافت