شهرزاد بعد ۲۸ هفته تمام شد...

شهرزاد

شهرزاد بعد ۲۸ هفته تمام شد. همه‌ی آنهایی که از روز اول پخش شهرزاد، دوشنبه‌ها برایشان اهمیت ویژه‌ای پیدا کرد، در مجموع ۱۱۲هزار تومان بابت آن هزینه کردند و خودشان هم خوب می‌دانند که جنس درجه‌ی پایین و بی‌کیفیتی توی سبد خریدشان نرفته. شهرزاد فیلم محترمی است و همه‌ی آنهایی که تمام دوشنبه‌ها آن را دنبال کرده‌اند، به اهمیت این مسئله واقف‌هستند. یادداشت‌های بچه‌های همشهری جوان را درباره‌ی پدیده‌ی‌ شهرزاد بخوانید.

اینکه خودت را عادت بدهی ماه‌ها به طور مرتب به فروشگاه یا سوپر محله مراجعه کنی و از جیب‌ات هزینه کنی تا از تعقیب یک سریال جا نمانی، پدیده‌ی عجیبی است که تا حالا کمتر درباره‌ی تولیدات‌ شبکه‌ی خانگی اتفاق افتاده اما درباره‌ی سریال شهرزاد ماجرا جور دیگری بود. اشتیاق به دنبال کردن این سریال وقتی اهمیت پیدا می‌کند که به تعداد بالای شبکه‌های تلویزیونی و ماهواره‌ای در دسترس خانواده‌ها توجه کنیم؛ رقیبانی که یا در بستر دولتی حمایت می‌شوند یا شرکت‌های پولدار فیلمسازی پشتوانه‌شان هستند. این را بگذارید کنار اینکه محتوای شهرزاد در رقابت با محصولات مشابه‌اش در شبکه‌ی خانگی اصلا شباهتی با قالب اصلی آنها ندارد و سراغ ژانری سخت رفته که در بستر تاریخی روایت می‌شود، نه محتوای طنز و سرگرم‌کننده که در بسیاری از محصولات این روزهای شبکه‌ی خانگی مطلوبیت بیشتری برای تهیه‌کننده‌ها دارد. واقعا دلایل موفقیت شهرزاد چه بود که این همه مورد توجه قرار گرفت؟ شاید غیر از داستان جذاب این سریال، اولین چیزی که باید به آن اشاره کرد، احترام شهرزاد به مخاطبان است. شهرزاد برای مخاطب‌اش کم نگذاشت. از نظر من در هیچ یک از قسمت‌های این سریال شاهد افت داستان نبودیم. آب بستن‌های معمول به برخی سریال‌های تلویزیونی یا محصولات شبکه‌ی نمایش خانگی، این وجه برتری شهرزاد را برای بیننده برجسته می‌کند. شهرزاد یک سریال محترم بود. دیگر اینکه شهرزاد یک «محترم منظم» بود. به هر حال این مهم است که اگر محصولی رضایت مخاطب را کسب می‌کند و قصد دارد او را دنبال خود بکشاند، مخاطب را سر کار نگذارد و به بازه‌ی انتشار‌ش وفادار باشد. یادمان نمی‌رود سریال‌های پرسروصدایی که نهایتا بی‌خداحافظی از مخاطبان به کار خود پایان دادند. شهرزاد منظم بود و دوشنبه‌های خوبی برای خانواده‌ها رقم زد.‌ ای کاش رسانه‌ی ملی قدر این داشته‌های محترم را بداند....