راینر ماریا ریلکه ( Rainer Maria Rilke )

راینر ماریا ریلکه

Rainer Maria Rilke

اگر فریاد بر می آوردم

چه کسی صدای مرا در بارگاه فرشتگان می شنید ؟

  حتی اگر یکی از آنان مرا ناگهان به سینه فشرد

                  در وجود نیرومند او تحلیل  می رفتم

                                       زیبایی چیزی نیست

        جز آغاز وحشتی که هنوزش تحمل می کنیم

                          و از آن رو ستایشش می کنیم

               چون اجازه می دهد که از پای در آییم

                      هر فرشته ای هراس انگیز است 

راینر ماریا ریلکه از سرطان خون مرد .

پزشکان این تشخیص را دادند.خودش اما اعتقاد داشت خون او از خراش تیغ یک گل سرخ مسموم شده است . چه فکر نازک غمناکی !

ریلکه واقعآ شاعر بود .از همان پاییز سردی که در پراگ بدنیا آمد تا پاییز سرد دیگری که یک گل سرخ او را به کشتن داد . او را از بزرگترین شاعران آلمانی زبان قرن بیستم می دانند.

گل سرخی تنها، باغ گل است

                  بی‌همتا، کامل،

          کلمه‌ای قابل انعطاف

    محصور میان متن اشیاء.

                  هرگز بدون او

 چطور از رویاهایمان بگوییم

          و از وقفه‌های دلپذیر

             در پیوستگی مسیر.

• بزرگ ترین کاری که یک " رابطه " می تواند برای طرفین بکند این است که به هرکدام کمک بکند " تنهایی " دیگری را مراقبت و حمایت کند .
• دلم میخواهد با کسانی باشم که از راز اشیاء باخبرند وگرنه ء تنهایی بهتر است.
• اگر زندگی به نظرتان ناچیز می اید ء زندگی را سرزنش نکنید خودتان را سرزنش کنید که آنقدر شاعر نیستید که دارایی های او راببینید.
• تنهایی خوب است ء چون دشوار است و آنچه دشوار است در ما میل بیشتری برای بدست اوردن بر می انگیزد.
• اجازه بده " زندگی " بر تو واقع شود . همیشه حق با زندگیست .باور کن !
• عشق ئ پافشاری می کند که دو " تنهایی " از حال هم باخبر شوند و یکدیگر را لمس کنند.
• در بهار همه چیز بی مهابا شکوفا می شود .  اگر رنگ ها هم صدا بودند در دل هر شب ء فریادها و نجواهای بسیار به طنین می انداختند .
• عشق مثل سرخک است . هر چه سنت بالاتر باشد و به آن مبتلا شوی ئ حمله اش سخت تر خواهد شد .
• هنرمند اجازه ندارد انتخاب کند و اجازه ندارد از چیزی روی برگرداند . حتی با یک امتناع  یا چشم پوشی ممکن است حجمی از لطافت و زیبایی از دست برود .

اسبی که از چشمه آب می‌نوشد

برگی که بر ما می‌افتد

دستی خالی، یا دهانی

که می‌خواهد چیزی بگوید و نمی‌تواند،

مثل گونه‌گونی زندگی که رنگ می‌بازد

مثل رویای رنجی که خواب‌آلود است:

آه از این قلبی که به سادگی

در جستجوی مخلوقات و تسلیت‌هاست.