آموزش جنسی در مدارس ( قسمت سوم)

 آماری که رو به افزایشه ...   

خطر در همین نزدیکیهاست , مراقب باشید. 

  

مطالبی که قبلا در همین باره در این وبلاگ نوشته شده:

 قسمت اول                     قسمت دوم

 خوب شاید درباره این موضوعی که آموزش جنسی بی حیایی نیست 2, 3 باری در این وبلاگ مطالبی گنجانده شده و دوستان عزیز هم ,  همراهی زیاد کردند و ما رو بران داشتند تا بیشتر وارد جزئیات بشیم و ما هم یه جورایی گفتیم با زبان آمار و ارقام سخن بگیم تا شما مطلب رو کاملا حس کنید و این زنگ خطر رو که عده ای اون رو زشت و ناپسند میدونند رو با عدد رو رقم نشون بدیم که شاید فرجی شود.  

البته خبر رسیده که این حرکت اموزش جنسی در کتابهای درسی پایه سوم راهنمایی گنجانده شده .امیدواریم که این حرکت سکوی پرتابی باشه برای روش های جدیدتر , مدرنتر و مدون تر ... 

بر اساس اعلام وزارت بهداشت تا پایان سه ماهه سوم سال 1387 ( 18 هزارو 881 نفر ) به ویروس ایدز مبتلا شدند. بر اساس همین گزارش 6/39 درصد مبتلایان در گروه سنی 25 تا 34 سال قرار دارند و 11/8 درصد از مجموع مبتلایان به ایدز از راه رابطه جنسی نامشروع به این بیماری مبتلا شده اند.

طبق آماری دیگه از مرکز مدیریت بیماری های وزارت بهداشت و درمان تعدادی از مبتلایان به ایدز در سنین زیر 14 سال قرار دارند که علت ابتلا به ویروس هم رابطه جنسی بود .. حالا با این وضعیت چرا این همه تعلل درباره این قضیه میشه خوب این هم جای بحث داره اما شاید این حرف از وزیر آموزش و پرورش دولت نهم ( علی احمدی ) هم در نوع خودش جالب باشه که میگه " آموزش پیشگیری از ایدز در مقاطع راهنمایی بد آموزی خواهد داشت " . ادم یه جورایی حالش بهم میخوره وقتی با افرادی مواجه میشه که مغزشون خیلی کوچیکه و فقط و فقط جلوی پاشون رو میبینن .

البته آمار و ارقامی که در بالا ذکر شد نمایندگان مجلس و مسئولان وزرات بهداشت رو بر آن داشت تا فکری بکنند و بالاخره بعد از حرف و حدیث های فراوان طرح اموزش جنسی از سنین پایین در مدارس را ارائه بدهند .

دکتر کیانوش خلیلی دبیر هیئت مدیره انجمن تنظیم خانواده جمهوری اسلامی ایران است که موافق طرح آموزش جنسی در مدارس و سنین پایین است می گوید بررسی های کشوری حاکی از آن است که گروه سنی 24 نتا 35 سال گروه غالب HIV در کشور هستند که عامل آن رفتارهای پر خطری است که از دوره نوجوانی آغاز شده است .

با این حال ایشون معتقده که آموزش جنسی و روابط جنسی سالم باید از دوران کودکی آغاز شود و برای هر سن و سالی برنامه های آموزشی متناسب با آن گروه و جنسیت افراد ارائه گردد تا منافاتی با هنجارها و سنت های جامعه نداشته باشه و آگاهی ها و توانایی های نوجوانان را از دوران کودکی افزایش دهیم.

خوب این حرکتی به سوی جلو تلقی میشه اما همیشه هستند کسانی که توی این راه سنگ اندازی هم میکنند.

خوب ... همین روند بی اعتنایی به مسائل آموزش جنسی در بزرگ سالی و هنگام ازدواج باعث بروز مشکلاتی بین زوجین میشه که نمونه اش طلاقهای عاطفی است که آمارها نشان میده 50 درصد از علل عمده طلاق های عاطفی در زوج های ایرانی نارضایتی جنسی است. مسئله ای که در صورت وجود آموزش های صحیح به طور حتم راه حل های ساده ای داشت.

سالانه حدود 800 هزار ازدواج در کشور ثبت می شود که از این میان حدود 200 هزار نفر به تعداد بیمارانی که به نوعی دچار اختلالات جنسی مزمن یا حاد هستند اضافه می شود. البته بسیاری از بیماریها و اختلالات جنسی قابل درمان هستند . اما متاسفانه زوج های جوان به دلیل بی اطلاعی به متخصص مراجعه نمی کنند یا خیلی دیر به فکر می افتند .

بسیاری از مشکلاتی که بعد از ازدواج ژدید می آید و در مواردی منجر به بیماری یکی از زوجین می شود , ریشه در عدم آگاهی دارد . جوان های ما اطلاعات محدود از روابط جنسی دارند . اطلاعاتی که از طریق دوستان و رسانه های خارجی , اینترنت , ماهواره , سی دی  و ... بدست می اید حاصلی جز گرایش به سمت رفتارهای پر خطر جنسی ندارد. 

اگر همین اطلاعات از طریق خانواده ها و معلمان دلسوز در اختیار انها قرار می گرفت هم امن تر و هم تاثیر گذارتر بود اما متاسفانه در مدارس حتی حرف زدن درباره این موضوعات خلاف مقررات است .   

اماری رو هم درباره سقط جنین داشته باشید :  

 در سال 85 شاهد 2 هزار و 299 مورد سقط جنین بودیم که این تعداد در سال 86 به 3 هزارو 467 مورد رسید و در 9 ماهه اول سال 87 , 10 هزارو 524 مورد گزارش شده است . 

اینها رو دکتر محمد حسن عابدی رئیس سازمان پزشکی قانونی در خصوص سقط جنین زنان ایرانی در اختیار همه و خبرنگاران گذاشت. 

 افزایش تعداد جنین هایی که در سال جاری سقط شده اند , نشان داد که سیر اموزشهای بهداشت جنسی در سطح کشور نزولی است.  آموزش هایی که اگر بود از آمار 10 هزارتایی می کاست. 

با وجود همه این مسائل و آماری که خود نشان از وضعیت اضطراری ماجرا می دهد چرا مسولین اقدامی درباره این موضوع به صورت جدی و فوری نمی کنند؟ 

به نظر شما چرا باید افراد و خانواده هایی باشند که صحبت درباره این جور مسائل رو عیب بدونند؟  

چرا عدهای این حرکت خوبی که قرار است با آموزش در مدارس شروع بشود را کاری غلط , وحشتناک و تاسف برانگیز برای طراحان آن می دانند؟ 

چرا و چرا؟ 

شما قضاوت کنید